2005-07-17 - incident - Dhading district २०६२-०४-०२ - घटना - धादिङ जिल्ला
Archive ref no: NCA-16392
Alleged incident overview | घटेको भनिएको घटनाको समीक्षा
Information regarding alleged incident | घटेको भनिएको घटनासम्बन्धी जानकारी
- Source: 2010-05-27 - report - NHRC |
- श्रोत: २०६७-०२-१३ - प्रतिवेदन - रामाअआ
- क्र.सं.:८८
- पीडितको नाम र थर:मकवानपुर, धादिङ
- ठेगाना:मकवानपुरका आग्रा, गोगने, डाँडाखर्क तथा धादिङका महादवे स्थान, पिडा, करिानगोक गाविसहरू
- उजुरीको सङ्क्षिप्त व्यहोरा:मकवानपुर र धादिङ जिल्लाको सिमानाको आसपासका क्षेत्रमा मिति २०६२/४/२ गतेदेखि प्रतिकारसमितिका नाउमँा ७ जना व्यक्तिहरू मारिएको साथै केही व्यक्तिहरूलाई सुरक्षाफौजद्वारा पक्राउ गरी बेपत्ता पारिएको भन्ने उजुरी
- उल्लङ्घनकर्ता:प्रतिकार समिति
- आयोगको निर्णय:यसै पक्रृतिको घटना पहिले कपिलवस्तुमा पनि भएको र श्री ५ को सरकारबाट समयमै अपनाउनुपर्ने तदारुकताका विषयमा आयोगले मिति २०६१/१२/१८ मा सिफारिस पठाएकोमा सोको कार्यान्वयनका लागि के कस्ता पहल भएको भन्ने बारेमा जानकारी आउन नसकेको हुँदासंरक्षण महाशाखाको रायबमोजिम सिफारिस गरी पठाउने २०६२/५/२२ को निर्णय
- आयोगबाट गरिएको सिफारिसको विवरण:आयोगको च. नं. ३१११ (क) संरक्षण ४७८ मिति २०६२/६/४ मा आयोगको मिति २०६२/५/२२ तथा मिति २०६१/१२/१८ को निर्णय कार्यान्वयनको लागि सिफारिस गरी पठाइएको
- कार्यान्वयनको स्थिति:गृह मन्त्रालयको च.नं. ११५० मिति २०६२/७/२० को पत्रानुसार "धादिङ जिल्ला करिान्चाके गाविसका सम्पूर्ण गाउवँासीहरूलाई प्रतिकार गरेको भनी माओवादीले आक्रमण गरी सबैलाई मार्ने धम्की दिएको भन्ने सम्बन्धमा कोही कसैले प्रहरीलाई जानकारी नगराएको साथै सुरक्षाको प्रत्याभूति दलिाउने सम्बन्धमा पटकपटक नं. ६ लाइट व्याट्री गजुरीबाट शाही नेपाली सेना र प्रहरीसमेतको संयुक्त सुरक्षाफौज गस्तीमा पठाउने गरेको", "धादिङ करिानचोक गाविस वडा नं.- ५ तीनघरे बस्ने मानबहादुर तामाङ र बालकृष्ण भन्ने कृष्णबहादुर तामाङलाई माओवादीले अपहरण गरेको सम्बन्धमा प्रहरीमा कुनै प्रकारको जानकारी एवम् निवेदन पर्न नआएको र परिवार तथा स्थानीय व्यक्तिहरूसँग बुझ्दा मिति २०६१/८/२९ गते आइते तामाङको घरमा कृयापुत्री कुर्न बसरिहेको अवस्थामा निजहरूलाई माओवादीले अपहरण गरी अज्ञातस्थलतर्फ लगेकोमा निजहरू हालसम्म सम्पर्कमा नआएको र निजहरूको खोजतलास कार्य जारी रहेको", "उक्त घटनामा चेतबहादुर मोक्तान, मदमिान मोक्तान (प्रदीप), कृष्णबहादुर श्रेष्ठ, शंकरप्रसाद अधिकारी गरी ४ जना माओवादीहरूलाई स्थानीय जनताले सुरक्षाफौजको जमि्मा लगाएको र हाल सुरक्षा वेस क्याम्प पालुङ्गमा नजरबन्दमा राखिएको", "मकवानपुर जिल्ला गोगने गाविस वडा नं.- ९ पकनी बस्ने पुष्कल कार्कीलगायत अन्य ९ जनालाई माओवादीले अपहरण गरी लगेकोमा हाल निजहरूलाई अपहरण मुक्त गरेको" पत्र प्राप्त, शाही नेपाली जङ्गी अड्डा मानवअधिकार शाखा, कार्यरथी विभागको प. सं. १४६४४/३/ए/०६२/६३/ ७० मिति २०६२/८/१९ को पत्रानुसार मकवानपुर जिल्लाको आग्रा, गोगने, डाँडाखर्क र धादिङ जिल्लाको महादेवस्थान, पिडा र करिानचाके गाविसहरूमा मिति २०६२/४/२ गतेदेखि स्थानीय जनताहरूमा आतङ्ककारीहरूले जबर्जस्ती चन्दा माग्ने, खाना खाने, तोकेअनुसार मात्र खेती गर्नुपर्ने, भारी बोक्न लगाउने, चाडपर्व मान्न नदिने, उनीहरूले भनेको नमान्नेलाई शारीरिक तथा मानसिक यातना दिनेजस्ता ज्यादती सहन नसकी आक्रोसति भई प्रतिकारमा उत्रेको र सोसम्बन्धमा शा.ने.से.लाई लगाइएका लान्छनाहरू अतरिञ्जति, नरिाधार देखिएको साथै सो घटनामा भएको क्षतिको सम्बन्धमा स्थानीय प्रहरी प्रशासनलाई समेत छानबिनको लागि पत्राचार गरिएकोमा क्षतिपूर्ति मागको लागि कुनै उजुरी नपरेको भन्ने जानकारी प्राप्त भन्ने व्यहोराको जवाफ पत्र प्राप्त
- कैफियत:पूर्ण
Incident Reference Tools | घटनासम्बन्धी सन्दर्भ सामग्री
Legal Reference |
- Source: 2012-10-08 - report - OHCHR
Applicable International Law
- During armed conflicts of all types, a substantial body of law – with both international and domestic origins – is in operation. In terms of international law, two main systems applied during the conflict – international human rights law (IHRL) and international humanitarian law (IHL). These two systems are largely complementary and mutually reinforcing, with the shared objective of protecting life and human dignity. The primary difference between them is when they apply. IHRL provides protection during times of peace and times of war, while IHL applies only during periods of armed conflict. Both systems of law consist of treaties ratified by states parties, and of customary international law. (continue reading)
लागु अन्तर्राष्ट्रिय कानुन
- सबै प्रकारका सशस्त्र द्वन्द्वहरूमा राष्ट्रिय तथा अन्तर्राष्ट्रिय दुवै रूपमा निर्माण भएका कानुनहरूको समूह कार्यान्वयनमा रहेको हुन्छ। अन्तर्राष्ट्रिय कानुनको सन्दर्भमा, दुईवटा प्रमुख प्रणालीहरू द्वन्द्वको क्रममा लागु गरिएका हुन्छन् र ती हुन् अन्तर्राष्ट्रिय मानवअधिकार कानुन र अन्तर्राष्ट्रिय मानवीय कानुन। यी दुवै प्रणाली एक अर्काका परिपूरक तथा एक अर्कालाई मद्दत पुर्याउने खालका छन् र यिनीहरूको साझा उद्देश्य मानव मर्यादाको संरक्षण गर्नु हो। यिनीहरूबीचको प्राथमिक भिन्नता भनेको ती कतिबेला लागु हुन्छन् भन्ने हो। मानवअधिकार कानुनले शान्ति र युद्ध दुवै समयमा सुरक्षा प्रदान गर्दछ भने मानवीय कानुन सशस्त्र द्वन्द्वको बेला मात्र लागु हुन्छ। दुवै कानुनी प्रणाली पक्षराष्ट्रद्वारा अनुमोदित सन्धिहरू र प्रथाजनित अन्तर्राष्ट्रिय कानुनबाट निर्माण भएका हुन्छन्। (बाँकी पढ्नुहोस्)
- Source: 2012-10-08 - report - OHCHR
Unlawful Killings: Governing Legal Framework
- In the context of armed conflict, eliminating the enemy – including by killing them – is generally considered permissible. Stated otherwise, so long as all applicable IHL and international human rights law (IHRL) requirements are met, killing one’s enemy during an armed conflict is not unlawful.173 Yet, clearly, not all killings are permitted even during armed conflict. (continue reading)
गैरकानुनी हत्या: सम्बद्ध कानुनी खाका
- सशस्त्र द्वन्द्वको सन्दर्भमा, हत्या गर्नेलगायतका कृत्यमार्फत् शत्रुलाई समाप्त पार्ने कामलाई सामान्यतः स्वीकार गरिएको हुन्छ। अर्को अर्थमा भन्ने हो भने लागु हुने सबै अन्तर्राष्ट्रिय मानवीय कानुन (आईएचएल) र अन्तर्राष्ट्रिय मानवअधिकार कानुन (आईएचआरएल)का सर्तहरूको पालना गरेसम्म सशस्त्र द्वन्द्वको क्रममा कसैले पनि आफ्नो शत्रुलाई मार्ने काम गैरकानुनी हुँदैन।१७३ तर, के कुरामा प्रस्ट हुनुपर्छ भने सबै हत्या सशस्त्र द्वन्द्वमा समेत स्वीकार्य हुँदैनन्। (बाँकी पढ्नुहोस्)
